تلسکوپ نوری
این نوع تلسکوپ سه وظیفهی عمده در مشاهدات نجومی بر عهده دارد:
1) جمعآوری نور در یک سطح وسیع. بدین وسیله مطالعهی منابع بسیار ضعیف نیز ممکن میشود.
2) افزایش قطر زاویهای ظاهری جسم و به دنبال آن، ارتقاء تفکیکپذیری (Resolution).
3) استفاده در اندازهگیری و تعیین موقعیت اجسام.
در تلسکوپ، سطح جمعآوری کنندهی نور یا عدسی است و یا آینه. از این رو، تلسکوپهای نوری به دو دسته تقسیم میشوند: تلسکوپهای با عدسی که به تلسکوپ شکستی (Refractor ) معروفاند، و تلسکوپهای با آینه که تلسکوپ بازتابی (Reflector ) نام دارند

تلسکوپهای شکستی دارای دو عدسی هستند؛ یکی عدسی شیئی[1] که نور ورودی را جمعآوری کرده، تصویری در صفحهی کانونی میسازد؛ و دیگری عدسی چشمی[2] که یک ذرهبین کوچک جهت نگاه کردن به تصویر است. عدسیها در دو انتهای یک لوله قرار دارند. این لوله میتواند به سمت هر نقطهی مورد علاقهای نشانه رود. فاصلهی بین چشمی و صفحهی کانونی قابل تنظیم است تا بتوان تصویر را در کانون قرار داد. همچنین میتوان تصویری را که عدسی شیئی میسازد، مانند یک دوربین عکاسی معمولی، ثبت و ذخیره کرد.

کتاب مبانی ستارهشناسی ترجمه کتاب Fundamental Astronomy صفحه ۶۱ و ۶۲
+ نوشته شده در یکشنبه پنجم شهریور ۱۳۹۱ ساعت 11:29 توسط شاه علی
|