در اینجا یک سؤال رایج که معمولاً پرسیده می­شود این است که آیا کهکشان­های خیلی دور سریع­تر از نور از ما دور می­شوند؟ به عبارت دیگر، اگر سرعت متناسب با فاصله است، در این­صورت چنانچه یک کهکشان از ما به اندازه­ی کافی دور باشد، آیا نمی­توانیم سرعت آن­را تا آنجا که دوست داریم، بر خلاف نظریه­ی نسبیت، زیاد کنیم؟

پاسخ این است که قطعاً در پیش­بینی­های نظری ما، اجسام دور می­توانند این­گونه به­نظر آیند که سریع­تر از نور از ما دور می­شوند. البته این خود فضا است که در حال انبساط می­باشد. علیت زیر پا گذاشته نمی­شود، چرا که هیچ سیگنالی را نمی­توان بین این کهکشان­ها ارسال نمود. به علاوه، نسبیت خاص نیز نقض نمی­گردد، زیرا این نظریه در مورد سرعت نسبی اجسامی است که از کنار یکدیگر عبور می­کنند، و نمی­توان آن­را برای مقایسه سرعت نسبی اجسام دور به­کار برد[1].

برای درک بهتر آنچه گفته شد، تعدادی مورچه را بر روی یک بادکنک تصور کنید. فرض کنید یک مورچه حداکثر بتواند با سرعت یک سانتیمتر بر ثانیه حرکت کند. در این­صورت، چنانچه دو مورچه در جهت خلاف یکدیگر از کنار هم بگذرند، بیشینه­ی سرعت نسبی آن­ها دو سانتیمتر بر ثانیه خواهد بود. حال بادکنک را باد کنید. بادکنک زیر پای مورچه­ها منبسط می­شود، و علیرغم اینکه بیشینه سرعت پرسه­زنی مورچه­ها هنوز یک سانتیمتر بر ثانیه است، در صورتی که بادکنک با سرعت کافی باد شود، دو مورچه­ی دور از هم را می­بینید که به­راحتی با سرعتی بیش از دو سانتیمتر بر ثانیه در حال دور شدن از یکدیگر می­باشند. در این­صورت، آن­ها هرگز نمی­توانند به یکدیگر برسند و دیگری را از وضعیت خود خبر دهند؛ چرا که حتی در صورت حرکت با بیشینه سرعت، بادکنک آن­ها را سریع­تر از آنکه بتوانند به هم برسند، از یکدیگر دور می­کند. دو مورچه نزدیک هم در صورت عبور از کنار یکدیگر، هرگز سرعت نسبی بیش از دو سانتیمتر بر ثانیه نخواهند داشت، حتی اگر بادکنک در حال انبساط باشد.

انبساط جهان نیز درست شبیه به بادکنک است، و کهکشان­ها را با خود می­بَرد.


[1]- «... اینشتین در سال 1905 میلادی مقاله خود درباره نظریه نسبیت خاص را منتشر کرد. یکی از نتایج این نظریه آن بود که هیچ چیز نمی­تواند با سرعتی بیش از سرعت نور درمیان فضا عبور کند. ... کلمه درمیان را عمداً مورب نوشتم. زیرا انبساط جهان می­تواند اجسام را با سرعتی بیش از سرعت نور با خود جابه­جا کند. ما معتقدیم که این اتفاق یک­بار در نزدیکی پیدایش جهان رخ داده است (در اصطلاح آن دوره را تورم می­نامند).» کتاب درآمدی بر نجوم و کیهان­شناسی، ص 50.

 کتاب آشنایی با کیهان‌شناسی نوین صفحه ۴۲ و ۴۳